Driedimensionale echografie

De basisprincipes van driedimensionale (3D) echografie omvatten voornamelijk de driedimensionale geometrische compositiemethode, de prestatiecontourextractiemethode en de voxelmodelmethode. De basisstap van 3D-ultrasone beeldvorming is het gebruik van een tweedimensionale ultrasone beeldsonde om een ​​reeks 2D-beelden in een bepaalde ruimtelijke volgorde te verzamelen en deze op te slaan in het 3D-reconstructiewerkstation. De computer voert ruimtelijke positionering uit op de 2D-beelden die volgens een bepaalde regel zijn verzameld en vergelijkt de beelden. Breng de opening tussen aangrenzende secties in beeld 2/12 De elementen worden aangevuld en afgevlakt om een ​​3D-database te vormen, wat de nabewerking van de afbeelding is, en vervolgens wordt het interessegebied afgebakend, wordt 3D-reconstructie uitgevoerd via de computer en wordt de Het gereconstrueerde 3D-beeld wordt weergegeven op het computerscherm. 3D-echografietechnologie omvat data-acquisitie, driedimensionale beeldreconstructie en driedimensionale beeldweergave. Baum en Greewood stelden het concept van 3D-echografie voor het eerst voor in 1961, maar de ontwikkeling verliep de daaropvolgende dertig jaar relatief traag. In de afgelopen tien jaar is de 3D-echografietechnologie, dankzij de voortdurende ontwikkeling van computertechnologie en ultrasone beeldvormingstechnologie, overgegaan van de fase van experimenteel onderzoek naar de fase van klinische toepassing [2], die kan worden onderverdeeld in (1) statische 3D: verzamelen een bepaald aantal 2D-beelden maken en vervolgens 3D-groepsfoto's maken, en vervolgens verschillende 3D-weergaven maken, die zijn onderverdeeld in 3D-orgaanparenchym en 3D-bloedvatstroomkanalen. (2) Dynamisch